hep merak etmişimdir. sokaklarda yorgunluktan ayaklarımı sürüye sürüye yürürken geçen kalabalakları görünce, o kalabalığı oluşturan her bir bireyin hikayesini. o kadar çok insan var ki, o kadar çok farklı hikaye. boşlukta dolanan atomlar gibiyiz aslında her birimiz. dönem dönem birbirimize çarpıyoruz. paylaşıyoruz hikayelerimizi. ortak alan kümeleri oluşturuyoruz. seviyoruz, seviliyoruz. biriktiriyoruz anıları. bazense sadece teğet geçiyoruz. koca bir yaşama, koca bir hikayeye. belki ben de o teğet geçtiklerinizden biriyim. karşı kaldırımda bekleyen, otobüste gözlerini bir yerlerde sabitlemek için konsantre olmaya çalışan, gittiğiniz restoranda yan masanızda kahkahalar atan, kalabalık bir konser alanında yanınızda duran...
işte herkesin bir hikayesi var ya. bu da benimkisi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder